اثر فاکتور رشد شبه انسولینی -1، سیستئامین و بتامرکاپتواتانول بر تکامل آزمایشگاهی تخمک نابالغ موش سوری

زمینه و هدف:  بلوغ آزمایشگاهی تخمک یک تکنیک نوید بخش برای کاهش هزینه‌ها و عوارض ناشی از تحریک تخمدان به وسیله  گونادوتروپین‌ها می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر هم‌زمان فاکتور رشد شبه انسولینی‌ـ1 و آنتی‌اکسیدان‌های سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول بر میزان تکامل آزمایشگاهی تخمک نا بالغ بوده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 48 ساعت پس از تزریق 5/7 واحد بین‌المللیPMSG   به موش‌های ماده نا بالغ، تخمک‌های ژرمینال وزیکول از تخمدان موش‌ها جدا شدند. سپس این تخمک‌ها به محیط کشت TCM199 حاوی 50 نانوگرم بر میلی‌لیتر فاکتور رشد شبه انسولینی ـ1 و میزان100 میکرومول سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول منتقل شدند. بعد از 24 ساعت کشت، تخمک‌ها به متاز دو رسیده و این تخمک‌های بالغ شده در محیط لقاح آزمایشگاهی لقاح داده شدند و تکامل جنینی تا مرحله دو سلولی مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های به دست آمده از این مطالعه به وسیله تست آماری آنالیز واریانس و پس آزمون توکی  تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بلوغ، لقاح و تشکیل جنین دوسلولی در تخمک ژرمینال وزیکول با سلول کومولوس درمحیط کشت TCM199 حاوی فاکتور رشد شبه انسولینی-1 ، سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول، به ترتیب 10/92، 30/93، 60/80 درصد و در تخمک ژرمینال وزیکول بدون سلول کومولوس در همین محیط کشت به ترتیب 80/65، 00/64 ،60/58 بوده است. که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار می‌باشد(001/0p<). نتیجه‌گیری: ترکیب هم‌زمان فاکتور رشد شبه انسولینی، سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول، میزان بلوغ، لقاح و تشکیل جنین دو سلولی را در تخمک‌های با سلول کومولوس نسبت به تخمک‌های بدون سلول کومولوس به میزان بیشتری افزایش داد و این بیانگر ضرورت افزودن مکمل های فاکتور رشد و آنتی‌اکسیدان‌ها به محیط کشت و وجود سلول کومولوس می‌باشد.